koken is afzien
Bij het bezichtigen van een huis zijn het twee dingen die onze eerste keuring krijgen, de badkamer en de keuken. En ook al zijn die in prima staat, ze zijn zo aan smaak onderhevig dat al snel is besloten dat daar de sloophamer in gaat. Mijn persoonlijk voorkeur zou overigs uitgaan naar de keuken, de rest is ondergeschikt.
Pure armoede, dat was mijn eerste indruk van het leven in Libanon. Wist ik veel! Nee ik wist niets over het leven aldaar en had de armoede aldaar enkel en alleen een (piep)klein beetje op het acht uur Journaal gezien. Gaandeweg kwam het besef dat deze armoede in mijn hoofd zat en men daar gewoon zo leefde, net als wij dit in het verwende westen deden. Volgens mij waren zij destijds nog rijker in de eenvoud dan wij met alle aanjagende welvaart waren. (Zelf wij waanden ons op een gegeven moment rijk met onze, uit WW1 stammende, uitrusting). Maar ondanks onze miserabele bijeen geraapte zooi had de bevolking in Zuid Libanon het in mijn ogen vele malen slechter.
Het recht van het aanrecht
Maar één dingetje was wel een heel groot verschil, het bar weinig respect voor vrouwen. Daar zou één heel hoofdstuk aan gewijd kunnen worden, maar daar gaat het nu even niet over. Neem nou bijvoorbeeld hetgeen zij ter beschikking kregen om een lekkere maaltijd op tafel te zetten. Onbegrijpelijk dat deze vrouw(en) een uitgebreide maaltijd konden maken in een bijna te noemen: “Een door God en iedereen verlaten bouwval“. Het was niet meer dan een met golfplaten bedekt en in deplorabele staat verkerend hok. Het woord ‘keuken’ bestond daar schijnbaar nog niet….. Dit stukje ‘armoede’ MOEST gewoon in het diorama gaan passen. Bij deze!
Op de linker foto, links achterin: Net als met de bekende roti nu, werd er destijds niet met bestek gegeten maar met een stukjes afgescheurd brood. Een groot plat rond brood. Gebakken op een bol geklopte metalen ronde plaat, verhit met een ouderwets vuurtje van gesprokkeld hout. Linker foto, rechts achterin: Vier blokken steen, met daar tussenin wat brandend sprokkelhout deed dienst als brander voor diverse pannen.
Op de rechter foto zie je een bekende soldaat zich opwerpen om ook zo’n groot rond brood uit een homp meel te maken. Uit welingelichte bron weten wij dat onderhavige militair uiteindelijk meer deeg in zijn zwarte lokken had dan dat er ook maar iets van een brood uit zijn handen kwam. Overigens gebruikte de vrouwen voor het verwerken van het deeg dezelfde techniek als de italianen voor een pizza.
Welkom in Shamaa
Enkele tientallen meters vanaf het huis stond een plaatsnaambord, geschilderd met Unifil-blauw. Op de originele foto (Jacob Saadhoff) zie je ook goed de plek van de met golfplaten bedekte ‘keuken’.
De originele foto is vóór mijn tijd in Libanon geschoten en ik kan mij de situatie ‘zo’ niet herinneren. Op de mij toegestuurde foto’s van ‘na’ mijn tijd is dit stukje bouwval veranderd in een prachtig aangebouwde garage met woongedeelte voor de zoon van de eigenaar. Geen idee overigens waar de ‘keuken’ naartoe is verhuisd :-). Maar ook dit is mede mogelijk gemaakt door de pegels die wij aan de bevolking uitgaven.
25-02-2020 |Huishoudelijke mededeling: Vandaag, op de dag af 6 maanden, is het allerlaatste stukje grond op bouwdeel 01 dichtgemaakt. (AK Sandy Desert & Dry Ground). Nu nog de 3 grassoorten hierop uitstrooien en wat hoger statisch gras aanbrengen. Daarna volgt uiteraard nog het hoge gras van vlas en hier en daar wat groen en andere soorten begroeiing. Ik ben nog naarstig op zoek naar cactussen!).
Tuien
28-02-2020 |De afgelopen dagen brak ik mijn nek over de antenne op het dak van het grote huis. Op de vele foto’s is deze duidelijk aanwezig, maar weer niet duidelijk genoeg om goed waar te nemen voor het namaken hiervan. Slechts één foto bood, bij sterk uitvergroten, redelijk goed zicht op de onderzijde en bracht tevens aan het licht dat er diverse ‘tuien‘ aan waren bevestigd. Een extra hoofdbreker dus.
Al zoekende bracht een heel dun elektrodraadje uitkomst. Na het splitten hiervan en daarna te strippen, bleek deze uit uiterst dunnen staaldraadjes te bestaan. Om een werkbare lengte te krijgen werd eerst een lengte van circa 20 centimeter gestript. Althans, dat probeerde ik, maar dit leverde een kluwen van draden op. Daar viel niet mee te werken. Bij de volgende poging werd één uiteinde van de te strippen draad in een klem gezet, om zodoende en klitten te vermijden. Dit leverde een goed resultaat op, al bleken de pieper-de-piep fijne draadjes heel fragiel.
Inmiddels is het gelukt om enkele tuien op hun plekje te krijgen. Het is even een zoekplaatje!
Aluminiumfolie
Nu de eerste drums uit aluminiumfolie naar tevredenheid uit de bus zijn gekomen kon er wat verder mee ge-experimenteert mee worden. Inmiddels is mij allang bekend dat de mooiste modelletjes te koop zijn, maar het is veel leuker om het zelf te maken. Daarnaast wordt er gebouwd met de broekriem op super strak. Zo maar eens aan de gang gegaan met restanten folie waarmee de BBQ bakjes zijn vervaardigd en gekeken waar het schip zou stranden. Na enig gehannes en licht gevloek rolde er toch iets leuks onder mijn vingers vandaan. Gaandeweg zal dit zich vast nog wel gaan ontplooien, maar vooralsnog ben ik met het resultaat tevreden!
Tuintje
In mijn stukje geschiedenis op post 7-2 was er geen mini-tuintje voor het huis, dat was er een klein jaar later pas. Dit bescheidde tuintje bestond uit wat aangeplante planten en iets waar kleurrijke bloemetjes in bloei. De wilskracht is eindeloos, maar om piepkleine plantjes gelijkende na te maken ging zelfs mij iets te ver. Daarom werd/word gebruik gemaakt van bestaand materiaal, voorgestanste takjes, blaadjes en zo. Nu was dat opzicht ook best een hele opgave om daar iets uit te toveren. Het lijkt allemaal makkelijker dan het in werkelijkheid is. Tenslotte mag je, na enige laagjes verf, de takjes en blaadjes tot één plantje zien te krijgen.
In de loop van de tijd zullen er meerdere plantjes en wat bloeiende groensels worden toegevoegd, dit naar wat er op mijn pad komt. Bovenstaande plantjes komen uit een doosje met ‘jungle’ begroeiing. Eerlijk gezegd ben ik dit soort planten niet in Libanon tegengekomen. (Het is en blijft natuurlijk een ‘aangelegd’ tuintje….. Maar wie weet komt dit nog eens ergens in het echt voorbij, in ieder geval wel in het diorama.
UNIFIL DIORAMA 