Enkele maanden geleden hoorde ik tijdens de grote Unifil reunie een verhaal van onze kapitein, Cor Aalbregt, aan. Hij vertelde over één van zijn ondernomen acties bij de invasie van de Israëlisch.
Na het vernemen van de invasie begaf de kapitein zich met grote spoed richting de naderende colonne voertuigen, op zoek naar de ‘commandant spitseenheid (zie citaat), die langs onze post was gereden en langzaamaan de berg afkwam, richting het Unifil gebied. De weg kende vele (haarspeld) bochten en was door het landschap erg onoverzichtelijk. Toen hij een van deze bochten nam, knalde hij bijna op het eerste voertuig van deze eenheid. Na enkele voertuigen te hebben laten passeren zette zijn chauffeur, op aanwijzing uiteraard, de nekaf dwars voor het voertuig van genoemde commandant. (Nog voordat hij opdracht kon geven om van ‘onze’ nekaf een pannenkoek te maken was onze kapitein reeds op de M113 geklommen).
Cor Aalbregt: ,,Elke grotere aanvallende eenheid ( Bataljon en groter, zoals nu een brigade op die weg was , stuurt een gemengde eenheid als voorste eenheid. Die eenheid bestaat uit tanks, pantsergenie, infanterie, een FAC ( forward air controller) voor luchtsteun en een artillerie waarnemer voor leiden van het artillerie vuur. De commandant van die voorste club bepaald of hij het gevecht moet aangaan met wat hij tegenkomt. Dus die kerel en de commandant die hij als eerste tegen komt (dat wilde ik dus zijn) bepalen samen of er gevochten wordt op die plek. Als je zo’n club tegemoet rijdt zie je meteen de samenstelling van die club ( is het een spits formatie of niet?) en of het een grote incursie* is, als je kan zien wat er nog achteraan komt. Dat was de reden dat ik daar op dat moment wilde zijn”.
*Incursie, spelling uit 1858: ‘grote aanval’. (Wij zaten daar een eeuwtje en nog wat later, dit voor de millennials onder ons….).
Dit prachtige verhaal kon ik eigenlijk niet uit mijn diorama weglaten, het ging tenslotte om dezelfde weg, dezelfde eenheid die voor post 7-2 passeerde. Na dit onlangs aan onze kapitein te hebben verteld was hij vereerd. Echter zou mijn voornemen niet waarheidsgetrouw zijn als ik hem op de M60A1 Magach zou laten klimmen in plaats van een M113. Tja, hij heeft mij dus kunnen overtuigen en gaat het alsnog de M113 worden! (Mocht er alsnog een plekje voor de Magach zijn, dan komt hij er op zeker tussen!).
En voor diegene die het niet duidelijk is, dat gesprek(je) van onze kapitein, daar op die M113, was cruciaal en heeft hoogstwaarschijnlijk vele levens gered! (Klein detail: de bataljons commandant liet zich pas na –VIER– dagen zien).
De start
De door mij te bouwen M133 bouw ik op aan de hand van twee foto’s, die van de kapitein en die van postgenoot Ivo Wendel. Op de foto is goed te zien dat de betreffende M113 voorzien is van zogenaamde ‘skirts’ (de grote dikke rubberen toevoeging die deels over de tracks hangen. Nodig voor het verplaatsen door water). Veruit de meeste uitvoeringen van de IDF M113 hadden dit niet en daarom ontbreken deze hoogstwaarschijnlijk bij de verkrijgbare bouwdozen. Om die reden bouw ik eerst een Amerikaans model, welke ik vervolgens aanpas aan die van de IDF.
IDF Details
03-01-2020 |De bouwdoos van de M113 is onderweg en valt hoogstwaarschijnlijk morgen door de brievenbus. Zoals ik al schreef moet deze bouwdoos worden aangepast naar de IDF versie. Hiervoor heb ik het web afgezocht en na lang zoeken vond ik daar een speciale set voor. Deze set ontving ik vandaag! Nieuwsgierig als ik ben opende ik snel de verpakking en besnuffelde de nieuwe aanwinst. Hier schrok ik toch wel een beetje van. Nu heb ik reeds een piepklein beetje ervaring met dit soort materialen, maar dit is wel een hele grote uitdaging! Dit is toch echt wel het echte werk en al hoewel ik weet dat ik tot het uiterste van mijn kunnen ga, voorzie ik reuma-technische problemen.
P.S. Die kleine gaatjes? Dat zijn voorgestanste uitsparingen voor boutjes & moertjes. Met de nadruk op T-J-E-S. (Die zijn zo klein dat ik ze niet eens netjes kan fotograferen! Bovenste foto, rechtsboven in zakje, de tandje aan de blokjes).
10-01-2020 |Inmiddels is de bouwdoos met het benodigd casco binnen gekomen. Het geleverde model is super makkelijk in elkaar te zetten en binnen één uurtje zat het ‘binnenwerk’ erin. Zodoende bleef er ruim tijd over om een deel in de primer te zetten, wat vanochtend weer van een afwerklaag voorzien werd. (Het interieur is van dit model niet in het diorama te bewonderen en daarom besteed ik daar dan ook niet al teveel aandacht aan).
11-01-2020 |Vanwege het ombouwen naar een IDF versie heb ik ervoor gekozen om eerst het casco zover gereed te maken voor de ‘photo etch’ onderdelen. Hiervoor is het wenselijk dat de ‘skirts’ geplaatst worden en omdat weer te verwezenlijken dienen eerst de wielen en tracks gemonteerd en afgewerkt te zijn.
15-01-2020 |De basis is klaar, nu volgt het plamuren en wachten op ruimte voor aanschaf photo Etch gereedschap. Zoals jullie zien heb ik gekozen voor ‘rusty tracks’. Als deze straks met Libanees stof zijn behandeld zal dit grotendeel verdwijnen maar hopelijk net die fijne toevoeging gaan geven.
Photo Etch
Week 28 – 2020 | Na heel lang te hebben gewacht op de tool om de photo etch te bewerken kwam ik tot de ontdekking dat aan hetgeen er nu gewerkt word niet correct is. Bij het bestuderen van allerlei foto’s bleek dat er een andere upgrade set nodig is. Ik had mij gefocust op een personal carrier en niet op een commando uitvoering. (Was ook in de veronderstelling dat er geen dergelijke upgrade’s bestonden).
Nu, na heel veel uren op het web te hebben gezocht, kwam er alsnog één set boven drijven. Op E-Bay en voor een belachelijke hoge prijs. Het wordt nu zoeken naar sponsoring o.i.d. De set komt er vast en zeker wel, maar nu nog even niet. Om niet helemaal in zak en as te gaan zitten is er een start gemaakt met het vervangen van de gegoten periscopen.
Eerlijk gezegd: ,,Wat een ontzettend priegelwerk, waar ben ik aan begonnen!”
Week 33 – 2020 | Om het geheel nog meer verwarrend te maken: De uitvoering zoal die bij ons voorbij reed is werkelijk nergens te vinden op het wel. Het laatste wat voorbij kwam was de naam Nagmash Pikud. Een naam die staat voor een soortgelijke uitvoering. Het komt er voor mij op neer dat de door mij te bouwen uitvoering een nieuwe variant moet zijn geweest. Een beetje van de een en een beetje van de ander.
Voorts is er begonnen met wat ontvangen (verouderde) resin onderdelen en moet zeggen dat dit materiaal ontzettend stinkt bij het vijlen. Er kwam ook best veel vijlsel vrij.
20-08-2020 | Zoals zichtbaar op de originele foto mag het model voorzien worden van drie Browning .30 machinegeweren. Deze staan op een speciale affuit en die affuit zit toevalligerwijs in een andere bouwdoos. En die bouwdoos is ondertussen een schaars dingetje. Ze komen er sowieso, maar wanneer en hoe is nog de vraag.
De afgelopen weken is veel tijd gestoken in het upgraden van de M113, het meeste met photo etch en enkele van resin. Er zit een groot verschil tussen het photo etch van ‘Verlinden’ en ‘Eduard’. Eduard is stukken makkelijker te verwerken en netter afgewerkt. (De Verlinden onderdelen hebben toch veel schade geleden door de tand des tijds). Al met al redelijk tevreden met hetgeen er tot nu toe uit mijn vingers is gekomen, maar kijk met grote vrezen op tegen de nog kleinere onderdelen. De grote antenne, die tussen de uitlaat en het rek moet komen, bewaar ik voor het allerlaatste. Die lange antenne is super fragiel en steekt overal bovenuit en dat wil je niet in de weg hebben zitten, dat gaat geheid fout.
Ga hier verder naar deel 2.
Donatie
Voor een kleine bijdrage om mee te helpen bij de realisatie van het diorama.
€ 5,00
UNIFIL DIORAMA 