Update: 12-07-23 10:00 uur
Door een vrij recente aanvraag om het diorama op Veteranendag tentoon te stellen het voor mij de eerst keer om een dag eerder op het Malieveld te zijn. Alex Klusman, van BKB.NL, stelde mij die aanvraag vrij recent en daar hoefde niet lang over te worden nagedacht. *(0,0036 seconden om precies te zijn).
Op vrijdagochtend begon de dag dag met het inpakken van de modellen en het uitlopen van alle onderdelen die nodig zijn om het neer te kunnen zetten. Inmiddels zijn wij door Helmen vol Verhalen wel ervaringsdeskundige geworden met het transporten van het diorama, ook al blijft het nog steeds een hachelijke onderneming waarbij één klein foutje catastrofaal is.
Na alles met Saskia in het autootje te hebben geladen reden Sophie en ikke even later naar het Haagsche. Onderweg trotseerden wij menig scheldende automobilisten want ieder hobbeltje of verkeersdrempel moest in versnellingsstandje ‘schildpad’ worden genomen. Aangekomen in Den Haag was het even zoeken naar de juiste ingang en dat kostte ons een extra toeristisch rondje om het Malieveld. Maar goed, even later reden wij door de poort en parkeerden wij naast de juiste tent. (Gaat dit wel goed komen? Het waaide en het stof vloog ons rond de oren, dat vindt het diorama echt niet fijn!).
Met hulp van mijn gezinnetje moest dit alles wel goed gaan en dat ging het dan ook. Niet veel later, lees: 90 minuten na aankomst, stond het diorama klaar. En wat stond het op een mooie plek!
Na een korte nacht, want het was alsof je je kindje op een vreemde plek achter liet, zaten buuf Anita en ik om 07:30 uur in het autootje. (Zij moest werken in Scheveningen en wie ben ik dan om haar niet even te droppen).
Het was nog heerlijk rustig op het Malieveld en net na de laatste puntjes op de i te hebben gezet kwam de NOS even gezellig buurten. Deze keer geen stress en door de keel gierende zenuwen, dat mede door de verslaggever die oprecht zijn vragen doornam en stelde. (Achteraf hoorde ik dat er meer dan 700.000 mensen hebben gekeken, wauw). Dat was interview 1 want er stond mij ook nog een podcast te wachten.
Het stukje van deze video komt uit een samenvatting van NOS en is HIER terug te zien. Eerlijk gezegd maakt Dr. Tine Molendijk veel bij mij los want hoe zij over ons verteld raakt de kern precies zoals de rauwe werkelijkheid was en is. Wat een geweldig mens!
Inmiddels waren de stands geopend en kwamen de eerste bezoekers binnen druppelen. Met een kopje koffie in de hand maakte ik een kort rondje op het terrein om bekenden te begroeten en de sfeer te proeven. Weer terug gekomen bij het diorama was er zo veel belangstelling dat ik tijd te kort kwam om iedereen te woord te staan en Alex mij meerdere malen er op attendeerde dat de podcast toch echt zo ging beginnen.
Maar eerst wilde ik de bieractie gereed hebben! De bieractie? Ja, de bieractie. Henk Haasjes, je weet wel, die Unifil figuur die in het diorama aan het bord ‘Hasselt’ moet komen te hangen had een ludieke actie verzonnen om bier te schenken aan veteranen. En omdat hij zich in Down Under bevindt, mocht ik die taak op mij nemen. En dan moet je op het Malieveld aan een Belgische onderneming uit gaan leggen dat je 50 bierbonnen wilt kopen. Man oh man, wat een gedonder gaf dat. Het is uiteindelijk goed gekomen maar vraag niet hoe!
De podcast was ontzetten leuk om te doen en Alex begeleide dit meer dan fantastisch. (Tijdens het te persen gaan van dit blog was er nog geen link naar deze podcast te vinden dus kom nog eens terug zou ik zeggen).
De link naar de podcast: https://youtu.be/4i_8lFBwtrk
Na deze podcast was het de hoogste tijd om het ‘oud-groen’ om te wisselen voor ‘VST-zwart’. (‘Oud-groen’ is het uniform wat ik in Libanon droeg en ‘VST-zwart’ is de hedendaagse outfit waar ik mij 24/7 voor inzet). Ik liep dus mee in het defilé bij het VST. Ze zeiden toch echt 13:00 uur verzamelen dus stonden wij daar gezagsgetrouw dan ook. Het duurde echter ruim een uur voordat wij de eerste pas zette en dat terwijl de eerste groepen die deelnamen reeds waren teruggekeerd op het Malieveld! *(Die 0,0036 graden RJ-verkoeling waren nu meer dan welkom geweest). Maar goed, zo’n rondje defilé door het Haagsche maakte alles weer goed. Heb ik de Koning gezien? Nee, want als frontvrouw blijf je recht vooruit kijken, ook al passeer je hem op 2 meter afstand. (Net als ik hem ook niet zag toen hij zowat op mijn tenen stond met dodenherdenking op de Dam). Het gaat er op die manier dus nooit van komen dat ik deze beste man de hand kan schudden….
En dan nog even een kleine opmerking naar onze commandant: ‘tot op de puntjes’ binnen marcheren betekend ook “TOT OP DE PUNTJES” en dan maak je geen ‘ronde bocht’ maar een ‘haakse’. Mijn oprechte excuses voor de ontstaande verwarring achter mij…
En weer terug naar het ‘oud-groen’ om vervolgens veteranen te verblijden met bierbonnen. Tussendoor gezellig met Saskia en de kids een ‘Blauwe Hap’ gegeten en wat voertuigen gekeken maar mijn hoofdtaak was die bij het diorama. En ik had de enorme aanloop al genoemd geloof ik maar bij die aanloop kwamen ook veel oude maatjes voorbij en enkele VVL reisgenoten van de terugkeerreis waren van de partij!
Nog voor ik het in de gaten had was het tijd om op te breken. Het duurde even voordat ik het autootje nabij het diorama kon krijgen maar daarna ging het demonteren best rap. Wat wil je met zo’n geolied S&R team! (Ondertussen waren Sophie en Sebastiaan reeds huiswaarts gekeerd om deel te nemen aan het veteranen defilé in Zoetermeer. Dat blijft nog steeds een lastig iets, 2 vieringen op één dag).
En dat hadden wij weer, zat de voordeur bij thuiskomst op het nachtslot, waar wij beiden geen sleutel voor bij ons hadden. Dus hup de koffers en rugtassen bij de buren gedropt, even geplast en in speedmars naar het stadhuisplein gevlogen om nog iets van de viering mee te mogen maken. (Wat mede door Nico een onvergetelijke avond is geworden).
Tja, daarna volgde nog het ophalen van Sophies auto en het uitlopen van het diorama. Die laatste ging direct de vitrinekast in om uitgeblust op de bank te kunnen neerploffen. Pas de dag daarop alles uitgepakt en het diorama uit de vitrinekast gehaald. En wat was die ontzetten smerig geworden. Er kwam mij daar toch een dikke laag zwarte stof vanaf!
Als laatste wil ik nog iedereen en alles bedanken voor deze geweldige dag, op naar de volgende!
Oh ja, voordat ik het vergeet: in de video spreekt ook Niels Roelen. Samen met Olof van Joolen schreef hij een prachtig boek over veteranen na hun missie, ‘Sporen’. Ik ben het aan het lezen en het is een aanrader!
UNIFIL DIORAMA 