Uitgelicht

VETxASSEN

24 november 2022. Het is nog vroeg in de ochtend, want uitslapen is er niet bij. (Iets met zenuwen en keel). Het diorama staat reeds klaar voor transport op de eettafel en de voertuigen zitten netjes tussen een kilo wc-papier in twee schoenendozen. Altijd handig, gezinsgenoten met grote voeten.

Klokslag 12:00 uur meld Marion zich aan de poort en samen met Saskia schuiven wij, met militaire precisie, het diorama in de Focus. Op naar Assen.

Waar normaal over het asfalt wordt gevlogen kan dit vandaag kwetsuren opleveren. Om niet in slaap te sukkelen en het overige verkeer ruimte te geven, maar even een bakkie doen bij La Place in Harderwijk.

En dan sta je twee uur en 15 minuten later bij de wacht van de Johan Willem Friso kazerne. “Uh, oh, shit, wat nu?, stammelde een eega met rood aangelopen toet naast mij. Gelukkig ken ik Saskia een beetje, dus had ik voor vertrek haar rondslingerende rijbewijs bij die van mij gestoken. (Vandaar dat zij zo stil was onderweg 😂🤣😂).

Gebouw 10, mijn oude vreetschuur. De trappen waar 40 jaar geleden de groepsfoto werd gemaakt en een gulle lach van een krullenbol. Hoi Amy.

Even kennismaken met de geweldige suppoosten en op naar het plekje waar het diorama vandaag mag gaan shinen. Een mooier plekje kon eigenlijk niet. De suppoosten plaatsen twee tafels waarop het diorama kan worden opgezet. Aan Saskia en mij de taak om het vanaf de straat naar binnen te krijgen. Marion coacht en dirigeert ons langs obstakels en opent deuren.

(Even snel tussendoor, omdat het kan en mag, nu weet Saskia ook waar ik vroeger sliep en waar Sophie nog niet zo lang geleden ook haar blonde lokken waste. Jeetje, dat doet wat met een mens).

Geen afzetlint voorhanden, dus opnieuw de suppoosten met een oplossing. Een cordon van bankjes gaat voorkomen dat grijpgrage handjes of enthousiaste zwaaibewegingen schade kunnen aanbrengen.

Ben er klaar voor dus met z’n drietjes eerst de expo goed bekijken voordat alle genodigden de zaal binnen gaan stromen. Wat een mooie expositie. Zoveel verhalen in beeld gebracht door veteranen en kunstenaars.

Snel een bakkie en bam, de eerste bezoekers druppelen binnen. Zeker een BAM want mijn eerste genodigde staan naast het diorama. Anita en Niels. (Het begon tenslotte allemaal 40 jaar geleden in Assen, niet alleen voor mij maar ook voor haar).

De tijd vliegt voorbij, kan niet eens iedereen te woord staan. Licht uit en hup, naar de nieuwe kantine. Oh jee, geen aan Saskia beloofde ‘Blauwe Hap’ maar stamppot sperzieboontjes met vette jus en worst. Bijgeschoven aan tafel met Anita en Niels smaakt het best, heb zo’n vaag vermoeden dat een paar tafels verderop er minder enthousiast naar het bord wordt gekeken.

Zo ging het, zo gaat het schijnbaar nog steeds. Bordjes met bestek doneren aan de spoelkeuken en even dampen buiten. Op naar de filmzaal in de ‘Brammert’.

Met mijn lezing op schoot bemerk ik toch een lichte trilling in mijn handen. Niet van de kou want gelukkig mag hier nog wel gestookt worden. Was er al bang voor, deze muts heeft een grote mond maar een zenuwachtig hartje. Gelukkig hoef ik niet de spits af te bijten en kan ik de kunsten van het lezing geven even afkijken van 3 (super) voorgangers.

PAUZE
Pauze……… en wie geeft daar Saskia spontaan en welgemeend een dikke knuf? Wauw. Eerlijk is eerlijk: dat is power, een Helmen Vol Verhalen 2.0.

“Dames en heren: Rianne Volkering”, zegt Amy tegen de mensen in de zaal. Daar ga ik dan…….

Zijn die 15 minuten nu al voorbij? Dat ging makkelijker dan gedacht al moet ik zeggen dat spreken met z’n kanjer als Amy aan je zijde en 4 dierbare in de zaak wel helpen. “Zeg even wat PSU is”, vraagt Amy dwars door mijn verhaal heen. Tja, niet iedereen kent het handboek met 1 miljoen afkortingen binnen defensie. Hoppa, gelijk maar gratis een anekdote erbij gedaan over de belachelijk bekrompen regeltjes van foeriers. (Met dank aan de suppoost die mij hier even daarvoor aan herinnerde).

Nu tijd om bij te komen en te luisteren naar andere toppers met een pracht verhaal.

De bitterballen zitten er nu in, het diorama staat weer in de auto en de terugreis kan beginnen. Mens, wat ben ik voldaan!

01:00 uur. Het diorama overleeft ook wat hogere snelheden, het staat weer op de plek waar het vanochtend stond. Morgen is het vroeg genoeg om het in de vitrinekast te zetten.

25 november: we staan in de defensiekrant! https://magazines.defensie.nl/defensiekrant/2022/46/03_helmen-vol-verhalen_46

02-12-22 | VETxASSEN the movie

Van A tot Z, deel 17

Zaterdag 08 oktober 2022, reunie 40 jaar na Libanon. Er was geen beter moment om het diorama voor het eerst mee naar buiten te nemen. En ondanks dat het er in het koppie over nagedacht is om het mee te kunnen nemen kostte het heel wat zweetdruppels en kopzorgen om het ook daadwerkelijk te doen. Hoe meer de dag naderde, hoe minder er tegenop werd gezien.

Slechts één dag voor de première kregen de (meeste) voertuigen een eigen schoenendoos met een zacht bedje van bubbeltjesfolie en dunne velletjes papier. Rondom een stootbumper van wc papier, deksel erop en klaar. De (kop)zorgen voor rondvliegende onderdelen en andere doemscenario’s waren verdwenen, er bleef niets anders over dan het gewoon te doen.

Zoonlief kwam (uit zichzelf) op tijd naar beneden om te helpen de gevaartes in de auto te plaatsen. Na wat extra plakband op de polystyreen kappen bleken de berekeningen te kloppen, het paste precies, maar dan ook precies in de auto. Ondanks er geen snelheidslimieten werden overschreden, bochten netjes op vier wielen werden genomen, hoorde je af en toen toch iets rammelen. Achteraf bleken dit de koelkast en het gasfornuis te zijn geweest.

Na de lunch hielp maatje Adrie met het plaatsen van het diorama op twee grote tafels en kon ik op mijn gemakje alles klaarmaken voor de aanwezigen. Het diorama werd bewonderd en de bouwer (😀) kreeg veel lof voor het reeds geleverde werk. Meer dan trots natuurlijk doch was het niet hebben van stofkappen echt een nadeel. Hierdoor durfde ik het niet aan om van het diorama te wijken en dat is bij een reunie met je oude maatjes niet echt leuk. Na ruim 4 uur was het wel welletjes, eindelijk tijd voor spannende verhalen en genieten van het weerzien.

Kortom, een eventueel volgende keer, of voor welke happening dan ook, alleen met stofkappen. Verder heeft het diorama, op hele lichte schade na, het goed doorstaan.

Het is zeker even geleden dat hier iets gebeurde. Noem het maar een dip en medische ongemakkelijkheden. Dit uitje was wel een boost om diverse ideeën te doen opkomen. In de tussentijd werd er wel gebouwd aan een wat groter model, een radiografische Range Rover Defender 1/10. Wel iets heel anders maar misschien wel leuk voor de vaste lezers om een blik op te werpen. https://wordpress.com/page/opentopvrouw.com/30128.

DAF YA-328

Een paar maanden heeft het prachtige model in zijn showcase mogen stralen in de vitrinekast maar nu is de tijd aangebroken om te worden zoals hij destijds in Libanon rondreed. Dat daar een wezenlijk verschil in is behoefd verder geen uitleg, de foto’s zeggen al genoeg.

06-02-2022 Het voertuig is met twee kleine schroefjes uit de showcase te halen en de huif kan je er simpelweg vanaf tillen. Aan de onderzijde van het voertuig zitten nog wat meer schroefjes. Door een klein stukje van de aandrijving te verwijderen komt er nog een schroefje vrij en is het verwijderen van de laadbak een peulenschilletje.

Na het verwijderen van de laadbak zijn de twee spiegels en de ruitenwissers voorzichtig verwijderd. Door zachtjes te wrikken met gebruik van een pincet komen deze onderdelen gemakkelijk los. Om wat feeling te krijgen met het materiaal werd er eerst een klein stuk uit de kap van de cabine gezaagd om vervolgens een groter stuk te verwijderen. Na het grootste gedeelte te hebben verwijderd werden de kapresten van het raamwerk voorzichtig met een vijltje verwijderd. De deuren en de achterzijde van de cabine zijn grotendeels met gebruik van een Dremel weg geschuurd.

Na een paar zeer geconcentreerde zenuwslopende uurtjes vijlen was het voor vandaag wel even genoeg. Er is nog heel veel werk te verrichten! Zo bleek bij het verwijderen van de kap en het eerste deurtje dat het interieur summier is en de beenruimte volledig ontbreekt. Met zweetdruppels op het voorhoofd is er aan de linkerzijde inmiddels een groot deel weg gefreesd om de benodigde beenruimte te gaan creëren. Het plaatwerk van het model is eveneens nogal aan de dikke kant dus daar zal ook het nodige aan moeten gebeuren.

Door het verwijderen van de laadbak kan je perfect bij de ophanging, de aandrijfassen, schokbrekers en de bladveren komen. Het schilderen en het weatheren wordt zo heel wat gemakkelijker.

07-02-2022 Nog twee schroefjes verder bleek ook een groot deel van de cabine te verwijderen. Hiervoor was het wel noodzakelijk om een klein stukje onder de bumper weg te zagen. (Dit ligt nu veilig bij de overige verwijderde onderdelen en zal later worden teruggeplaatst). Het maakt de weg vrij om het plaatwerk makkelijker dunner te maken en bijvoorbeeld het dashboard te bereiken. Nu op zoek naar foto’s om het interieur zo natuurlijk mogelijk na te maken.

VETERANEN SEARCH TEAM

Onderstaand bericht is gekopieerd van Facebook. (Dit na vermelding dat het gedeeld mocht worden). Bij deze:

Management Veteranen Search Team: “Recent heeft het VST een bijdrage mogen leveren tijdens een vermissing van 80 jarige dementerende meneer. Na een lange avond zoeken ontvingen we gelukkig van de politie het signaal dat meneer, naar omstandigheden in goede gezondheid, elders was aangetroffen. Een fantastisch resultaat. Gisteren hebben we van de dochter een mooie mail ontvangen die goed omschrijft wat het voor een familie betekent wanneer er een organisatie klaar staat die laat zien dat het de samenleving nog steeds kan dienen. Altijd kalm en paraat. Het plaatsen van de brief gebeurt met toestemming van de familie”.

Familielid betrokkene: “Tranen van opluchting, er is hulp en wat voor een hulp. Mijn vader is dementerend, communicatief niet meer sterk en ook niet meer heel goed ter been. Al langere tijd was hij onrustig en wilde weg uit het verzorgingshuis waar hij zat. Op zondagmiddag had hij bedacht “ik blijf hier niet langer”, is over hekken gestapt en is weggelopen. Toen wij hem een half uur later wilden bezoeken was hij nog steeds weg. Wij waren meteen erg ongerust. We zijn als familie direct in de wijde omgeving gaan zoeken. Ook heel veel vrienden, buren en weer vrienden daarvan zijn als een speer gaan zoeken in alle wijken, straten en buurten. Inmiddels was de politie, burgernet en handhaving ingeschakeld. Na een paar uur zakte ons de moed echt in de schoenen. Waar zou hij zijn? We hebben overal gezocht waar kunnen we nog zoeken? Hij heeft geen geld, is slecht ter been, spreekt onverstaanbaar. Is hij gevallen? Ligt hij ergens, al dan niet bewusteloos? Het werd kouder en over een paar uur zou het donker zijn. Gelukkig heeft de politie, na een tip, het Veteranen Search Team ingeschakeld. Binnen een uur stonden er 80 veteranen klaar voor een briefing. Toen we te horen kregen dat er hulp kwam om te zoeken kregen we tranen in ons ogen. Er is hulp, er gaan mensen helpen zoeken en waarschijnlijk op plekken waar wij niet kunnen zoeken. Zij zijn ervaren en weten vast hoe en waar ze moeten zoeken. Het idee dat er professioneel gezocht werd was echt heel fijn. Hoe het zoeken verder precies is gegaan weten we niet. Wij bleven in buurten rondrijden. We hebben begrepen dat het search team gezocht heeft inderdaad bij het spoor in het bos en op de hei. ’s Nachts kregen we het verlossende telefoontje dat hij in levenden lijve gevonden is. We denken dat, mede door de inzet van het search team, ook de politie extra zijn best is gaan doen. We zijn jullie oprecht heel erg dankbaar voor jullie snelle inzet, professionaliteit en zoekactie. Fantastisch dat jullie dit doen”.

Management Veteranen Search Team: “Enorm mooie woorden en die komen allemaal ter ere van de vrijwilligers die nog steeds voor de samenleving tot de enkels door de bagger gaan en dank aan de donateurs die dit mogelijk maken!Met onze inzet en uw donatie brengen we ze samen thuis.https://veteranensearchteam.nl/doneren/“.

%d bloggers liken dit: