Uitgelicht

VETxASSEN

24 november 2022. Het is nog vroeg in de ochtend, want uitslapen is er niet bij. (Iets met zenuwen en keel). Het diorama staat reeds klaar voor transport op de eettafel en de voertuigen zitten netjes tussen een kilo wc-papier in twee schoenendozen. Altijd handig, gezinsgenoten met grote voeten.

Klokslag 12:00 uur meld Marion zich aan de poort en samen met Saskia schuiven wij, met militaire precisie, het diorama in de Focus. Op naar Assen.

Waar normaal over het asfalt wordt gevlogen kan dit vandaag kwetsuren opleveren. Om niet in slaap te sukkelen en het overige verkeer ruimte te geven, maar even een bakkie doen bij La Place in Harderwijk.

En dan sta je twee uur en 15 minuten later bij de wacht van de Johan Willem Friso kazerne. “Uh, oh, shit, wat nu?, stammelde een eega met rood aangelopen toet naast mij. Gelukkig ken ik Saskia een beetje, dus had ik voor vertrek haar rondslingerende rijbewijs bij die van mij gestoken. (Vandaar dat zij zo stil was onderweg 😂🤣😂).

Gebouw 10, mijn oude vreetschuur. De trappen waar 40 jaar geleden de groepsfoto werd gemaakt en een gulle lach van een krullenbol. Hoi Amy.

Even kennismaken met de geweldige suppoosten en op naar het plekje waar het diorama vandaag mag gaan shinen. Een mooier plekje kon eigenlijk niet. De suppoosten plaatsen twee tafels waarop het diorama kan worden opgezet. Aan Saskia en mij de taak om het vanaf de straat naar binnen te krijgen. Marion coacht en dirigeert ons langs obstakels en opent deuren.

(Even snel tussendoor, omdat het kan en mag, nu weet Saskia ook waar ik vroeger sliep en waar Sophie nog niet zo lang geleden ook haar blonde lokken waste. Jeetje, dat doet wat met een mens).

Geen afzetlint voorhanden, dus opnieuw de suppoosten met een oplossing. Een cordon van bankjes gaat voorkomen dat grijpgrage handjes of enthousiaste zwaaibewegingen schade kunnen aanbrengen.

Ben er klaar voor dus met z’n drietjes eerst de expo goed bekijken voordat alle genodigden de zaal binnen gaan stromen. Wat een mooie expositie. Zoveel verhalen in beeld gebracht door veteranen en kunstenaars.

Snel een bakkie en bam, de eerste bezoekers druppelen binnen. Zeker een BAM want mijn eerste genodigde staan naast het diorama. Anita en Niels. (Het begon tenslotte allemaal 40 jaar geleden in Assen, niet alleen voor mij maar ook voor haar).

De tijd vliegt voorbij, kan niet eens iedereen te woord staan. Licht uit en hup, naar de nieuwe kantine. Oh jee, geen aan Saskia beloofde ‘Blauwe Hap’ maar stamppot sperzieboontjes met vette jus en worst. Bijgeschoven aan tafel met Anita en Niels smaakt het best, heb zo’n vaag vermoeden dat een paar tafels verderop er minder enthousiast naar het bord wordt gekeken.

Zo ging het, zo gaat het schijnbaar nog steeds. Bordjes met bestek doneren aan de spoelkeuken en even dampen buiten. Op naar de filmzaal in de ‘Brammert’.

Met mijn lezing op schoot bemerk ik toch een lichte trilling in mijn handen. Niet van de kou want gelukkig mag hier nog wel gestookt worden. Was er al bang voor, deze muts heeft een grote mond maar een zenuwachtig hartje. Gelukkig hoef ik niet de spits af te bijten en kan ik de kunsten van het lezing geven even afkijken van 3 (super) voorgangers.

PAUZE
Pauze……… en wie geeft daar Saskia spontaan en welgemeend een dikke knuf? Wauw. Eerlijk is eerlijk: dat is power, een Helmen Vol Verhalen 2.0.

“Dames en heren: Rianne Volkering”, zegt Amy tegen de mensen in de zaal. Daar ga ik dan…….

Zijn die 15 minuten nu al voorbij? Dat ging makkelijker dan gedacht al moet ik zeggen dat spreken met z’n kanjer als Amy aan je zijde en 4 dierbare in de zaak wel helpen. “Zeg even wat PSU is”, vraagt Amy dwars door mijn verhaal heen. Tja, niet iedereen kent het handboek met 1 miljoen afkortingen binnen defensie. Hoppa, gelijk maar gratis een anekdote erbij gedaan over de belachelijk bekrompen regeltjes van foeriers. (Met dank aan de suppoost die mij hier even daarvoor aan herinnerde).

Nu tijd om bij te komen en te luisteren naar andere toppers met een pracht verhaal.

De bitterballen zitten er nu in, het diorama staat weer in de auto en de terugreis kan beginnen. Mens, wat ben ik voldaan!

01:00 uur. Het diorama overleeft ook wat hogere snelheden, het staat weer op de plek waar het vanochtend stond. Morgen is het vroeg genoeg om het in de vitrinekast te zetten.


25 november: we staan in de defensiekrant! https://magazines.defensie.nl/defensiekrant/2022/46/03_helmen-vol-verhalen_46

02-12-22 | VETxASSEN the movie

Stofkappen actie

Met groot succes is het Unifil diorama de afgelopen maanden 2x tentoongesteld. (Reünie en Helmen Vol Verhalen).

voor ons allemaal

Het diorama kan (nog) niet onbeheerd worden neergezet, daar heb ik jullie hulp bij nodig. Om precies te zijn: daar zijn 3 stofkappen voor nodig. Met deze stofkappen kan het diorama overal en voor iedereen veilig te bewonderen zijn. Bijvoorbeeld bij een reunie, evenement of expositie.

Tot 15 december 2022 doneert Mark Paasman met zijn boek “Bevrijd van PTSS” €10,- voor elk verkocht exemplaar.

Bestel hier het boek: http://www.markpaasman.academy/store en gebruik de actiecode: RIANNE 10 in de omschrijving / betalingskenmerk.

Van A tot Z, deel 17

Zaterdag 08 oktober 2022, reunie 40 jaar na Libanon. Er was geen beter moment om het diorama voor het eerst mee naar buiten te nemen. En ondanks dat het er in het koppie over nagedacht is om het mee te kunnen nemen kostte het heel wat zweetdruppels en kopzorgen om het ook daadwerkelijk te doen. Hoe meer de dag naderde, hoe minder er tegenop werd gezien.

Slechts één dag voor de première kregen de (meeste) voertuigen een eigen schoenendoos met een zacht bedje van bubbeltjesfolie en dunne velletjes papier. Rondom een stootbumper van wc papier, deksel erop en klaar. De (kop)zorgen voor rondvliegende onderdelen en andere doemscenario’s waren verdwenen, er bleef niets anders over dan het gewoon te doen.

Zoonlief kwam (uit zichzelf) op tijd naar beneden om te helpen de gevaartes in de auto te plaatsen. Na wat extra plakband op de polystyreen kappen bleken de berekeningen te kloppen, het paste precies, maar dan ook precies in de auto. Ondanks er geen snelheidslimieten werden overschreden, bochten netjes op vier wielen werden genomen, hoorde je af en toen toch iets rammelen. Achteraf bleken dit de koelkast en het gasfornuis te zijn geweest.

Na de lunch hielp maatje Adrie met het plaatsen van het diorama op twee grote tafels en kon ik op mijn gemakje alles klaarmaken voor de aanwezigen. Het diorama werd bewonderd en de bouwer (😀) kreeg veel lof voor het reeds geleverde werk. Meer dan trots natuurlijk doch was het niet hebben van stofkappen echt een nadeel. Hierdoor durfde ik het niet aan om van het diorama te wijken en dat is bij een reunie met je oude maatjes niet echt leuk. Na ruim 4 uur was het wel welletjes, eindelijk tijd voor spannende verhalen en genieten van het weerzien.

Kortom, een eventueel volgende keer, of voor welke happening dan ook, alleen met stofkappen. Verder heeft het diorama, op hele lichte schade na, het goed doorstaan.


Het is zeker even geleden dat hier iets gebeurde. Noem het maar een dip en medische ongemakkelijkheden. Dit uitje was wel een boost om diverse ideeën te doen opkomen. In de tussentijd werd er wel gebouwd aan een wat groter model, een radiografische Range Rover Defender 1/10. Wel iets heel anders maar misschien wel leuk voor de vaste lezers om een blik op te werpen. https://wordpress.com/page/opentopvrouw.com/30128.

Van A tot Z, deel 16

Het is al even geleden dat het blog een update heeft gehad maar dat wil niet zeggen dat er in de hobbyruimte stil is gezeten. Zo is er gewerkt aan heel veel accessoires, diverse figuurtjes en last but not least nadert de eindelijk de voltooiing van de YP408 en zijn er bemanningsleden aan de M109 toegevoegd! (Meer over de YP408 lees je HIER). Naast dit alles zijn er wel 20 munitiekisten voor de M113 klaar gemaakt, waarvan sommige met patroonband.

Maar er is meer. De DAF YA-328 is uit zijn showcase gehaald en gaat de komende tijd grondig onderhanden genomen worden. (Wie het showmodel mooi vindt moet maar niet op de aangemaakte pagina DAF YA-328 gaan kijken want er blijft niet veel van over!).

Huishoudelijke mededeling: Deze website zit nog gekoppeld aan een privé-blog en vanwege stopzetting hiervan blijken vele foto’s te zijn verdwenen. Dit zal de komende tijd worden gecorrigeerd.


In de laatste Editie van de Dubbel Vier (kwartaalblad van de Nederlandse UNIFIL Vereniging) in 2021 stond een mooi artikel over een Veteraan en haar passie. 😀.

Over poppetjes en zo

Om het diorama wat meer leven in te blazen is er begonnen met het maken van diverse figuurtjes. Al snel kwam het besef dat dit stukken moeilijker was dan in eerste instantie gedacht. Niet alleen omdat gezichten buitengewoon lastig zijn te schilderen maar ook omdat de voorhanden zijnde -kant-en-klare- poppetjes niet veel weg hebben met de Nederlandse militairen destijds in het Verre Oosten. Zo moesten er bijvoorbeeld lange mouwen worden weg gevijld tot ‘ontblote’ onderarmen en overhangende buitenjassen en koppeltuigen zorgvuldig worden verwijderd. Van sommige modellen zijn zelfs de ledermaten in een andere stand gezet! Wie van dichtbij een poppetje zal bekijken zullen ontdekken dat zelfs de armband voor pennen niet ontbreekt!

Voor nu nog tevreden met het resultaat van de figuurtjes. Bij elk nieuwe exemplaar veel leermomenten en wie weet wat er bij het laatste poppetje straks allemaal is bijgeleerd want er zijn er nog een heleboel te gaan.


Accessoires

Tussen de bedrijven door kwamen er steeds meer donaties binnen en kon er gezocht worden naar kleine doch zeer belangrijke kleine accessoires die onmisbaar zijn. Wat te denken van een opengesneden watermeloen en een gevulde gereedschapskist. Je kan het niet verzinnen of zo’n beetje alles wat wij ter leedvermaak hadden moet er uiteindelijk inkomen en maakt dat het zoeken en kijken naar alles in het diorama een feestje mag gaan worden. En ja, ook de stiekeme aanwezigheid van een onvervalst blikje Heineken zal niet ontbreken!

Vlechtjes, Rasta of Punk?

De YA-328 is even in de wacht gezet, niet omdat de zin ontbreek maar door te weinig info om de cabine zo natuurgetrouw in te richten. Daar is gelukkig een oplossing voor komen aanwaaien. Volgende week ben ik namelijk uitgenodigd door Unifil-Veteraan Fred Krijnen om de 328 in het groot te mogen bekijken in het Nationaal Militair Museum. En dat niet het exemplaar in het museum zelf maar eentje ergens in een loods.

Dus tussendoor weer wat aan de vegetatie in het diorama gaan knutselen. Er was al eerder aandacht aan besteed dus daar hoeft niet veel meer over verteld te worden. het verschil nu zit hem in wat ander stukken touw om wat meer nuance aan te brengen. Maar zeg nu zelf, het heeft in de verwerking toch wel iets aparts? En het is ook nog eens zo dat dit bewerkelijke werkje al zo’n 100 maal is gedaan terwijl het einde nog lang niet in zicht is. Pfff….

Zo, de uitgekamde plukken hangen nu te drogen om de ‘krul’ er enigszins uit te halen en dan kan er binnenkort weer wat hoog gras worden toegevoegd.

18-02-2022 Dochterlief is 24 jaar geworden en een heuse storm raast over ons landje. Ondertussen is het inmiddels 5 weken geleden dat er decals voor de M113 zijn besteld. Die decals zijn nodig maar gelet op de prijs lijkt het schaalmodel de goudprijs te gaan evenaren 😥.

De vegetatie is inmiddels wel droog en na de laatste kam-beurt met een staalborstel is het resultaat goed geworden om te worden aangeplant in het diorama. (Kleine plukjes met een pincet vastpakken, afknippen en met een klein dotje lijm fixeren).

01-03-2022 | Afgelopen week bezocht ik op uitnodiging van Fred Krijnen (Unifil Veteraan, suppoost NMM en VST maatje) de basis van Stichting Mobiele Artillerie. Aldaar kon er naar hartenlust een YA-328 van top tot teen in beeld worden gebracht. Met een telefoon vol foto’s loodste Fred mij nog even het NMM binnen, dit alles onder het genot van mooie ervaringen en leerzame zaken. Voor mij de hoogste tijd om de gefotografeerde delen in miniatuur om te zetten. Wat nog een hele dobber gaat worden!

Na vele weken wachten en de vingers gekruist te hebben kwam, na betaling van invoerrechten, eindelijk het vel met decals binnen voor de M113. Deze zijn inmiddels op het schaalmodel aangebracht en dat bleek nog een hele spannende klus te zijn. De decals waren oud en lieten zich heel moeilijk verwerken waardoor het nog de nodige aandacht nodig heeft. Tevens is er gewerkt aan een oranje dekzeil voor op de voorzijde en is er een Israëlische vlag in de maak.

Tot zover deel 16.
Kom af en toe even langs om updates te lezen want het lijkt soms of er niets gebeurt maar dat is op zeker niet zo.


Donatie

Voor een kleine bijdrage om mee te helpen bij de realisatie van het diorama.

€ 5,00

%d bloggers liken dit: